Η σημαντική αυτή ταινία του ιρανικού Νέου Κύματος αποτελεί μια δριμεία κριτική στην τυφλή εκδυτικοποίηση του Ιράν, μέσα από την ιστορία του Τάγχι, ενός ντροπαλού, υποτακτικού ταχυδρόμου που υφίσταται ταπεινώσεις από τη σύζυγό του, τον προϊστάμενό του και τον τοπικό γαιοκτήμονα. Η ταινία διαθέτει μια αλλόκοτη ικανότητα να μετατοπίζεται σχεδόν ανεπαίσθητα από τη συμβολική σάτιρα σε ένα μεταφυσικό πεδίο, καθώς η κάμερα παραδίδεται σταδιακά στη διαλυμένη ψυχή του Τάγχι, που η φοβισμένη και τρομαχτική υποκειμενικότητά του γίνεται δική μας.  Αποκαταστάθηκε σε 4K το 2025 από το The Film Foundation και την Cineteca di Bologna.