Ένα λυρικό πορτρέτο της Κάο Θι Χάου, που γεννήθηκε πριν από εξήντα χρόνια σε μια σπηλιά, στη μικρή κοινότητα των Ρουκ, η οποία κινδυνεύει να χαθεί. Οι σκηνοθέτες Τρουόνγκ Μινχ Κουί και Νικολά Γκρό την ακολουθούν, μαζί με τον εγγονό της, στα ομιχλώδη βουνά του Κουάνγκ Μπιν στο Βιετνάμ, όπου η γλώσσα επιβιώνει μέσα από τις φωνές των παλαιοτέρων. Γυρισμένο σε φιλμ 16mm, το έργο μεταμορφώνει τη μνήμη σε οπτικό αρχείο επιβίωσης, που κυλά, όπως το νερό, προς τη λήθη. «Η γλώσσα του κινηματογράφου έχει αλλάξει», σημειώνει ο Κουί, «αλλά εξακολουθεί να υπάρχει κάτι βαθιά ανθρώπινο μέσα της». Βραβευμένο με τη Χρυσή Λεοπάρδαλη, την Ειδική Μνεία Pardo Verde και το Boccalino d’Oro για Καλύτερη Φωτογραφία στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο.

Ο Nικολά Γκρο, γεννημένος στο Binche του Βελγίου, δημιουργεί ταινίες που συνδυάζουν ντοκιμαντέρ και μυθοπλασία για να εξερευνήσουν κοινωνικοπολιτικές πραγματικότητες με ποιητική ευαισθησία. Απόφοιτος του Institut des Arts de Diffusion (IAD), συνίδρυσε την Replica το 2012. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία Century of Smoke (2019), που απεικονίζει τη μάχη μιας οικογένειας από το Λάος με τον εθισμό στο όπιο, έκανε πρεμιέρα στο Visions du Réel και προβλήθηκε διεθνώς στο Σάο Πάολο, το Μόναχο και την Καρθαγένη. Από το 2020, συνεργάζεται με τον Βιετναμέζο σκηνοθέτη Τρουόνγκ Μινχ Κουί και αναπτύσσει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας.

Ο Τρουόνγκ Μινχ Κουί, γεννημένος στο Buôn Ma Thuột του Βιετνάμ, δημιουργεί ταινίες οι οποίες συνδυάζουν ντοκιμαντέρ και μυθοπλασία, αντλώντας έμπνευση από τα τοπία της πατρίδας του, τις παιδικές αναμνήσεις και την εθνική Ιστορία. Απόφοιτος του Le Fresnoy - Εθνικού Στούντιο Σύγχρονων Τεχνών (Γαλλία, 2021), το έργο του έχει προβληθεί στις Κάννες, την Μπερλινάλε, το Λοκάρνο, τη Νέα Υόρκη, το Κλερμόν-Φεράν, το Ρότερνταμ, την Μπουσάν και το Les Rencontres Παρίσι/Βερολίνο. Νικήτρια του κύριου βραβείου Τέχνης στο 20ό VideoBrasil (2017), η μεγάλου μήκους ταινία του Βιέτ και Ναμ (2024) επιλέχθηκε για το το Τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα Φεστιβάλ των Καννών.