Το ντοκιμαντέρ εστιάζεται στις λεπτομέρειες της παράλογης αναμονής των μεταναστών στον αυτοσχέδιο καταυλισμό της Ειδομένης, κατά το κλείσιμο της λεγόμενης Βαλκανικής Οδού το 2016. Άνθρωποι που περιμένουν στις ουρές για φαγητό, τσάι, νερό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη· άνθρωποι που περιμένουν να διαβούν τα σύνορα. Κινηματογραφημένο με ψηφιακό βίντεο και φιλμ 16mm και με τη Λένα Πλάτωνος στο ηχητικό του τοπίο, το ντοκιμαντέρ δεν παρουσιάζει τους μετανάστες ως θύματα, αλλά ως πρόσωπα με επιθυμίες, που δρουν πολιτικά, διασχίζοντας κάθε είδους σύνορα. «Οι νεκροί που λησμονήσαμε, οι όρκοι που δώσαμε και οι υποσχέσεις, οι ιδέες που αγαπήσαμε, οι επαναστάσεις που κάναμε, τα ιερά που αρνηθήκαμε, έχουν επιστρέψει μαζί τους».