Η κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου επιστολικού μυθιστορήματος, του 1782, του Σοντερλό ντε Λακλό, από τον Ροζέ Βαντίμ, λόγω της λογοκρισίας και της κριτικής που υπέστη, αναδείχθηκε σε κάτι σαν θρύλο την εποχή που τελικά κυκλοφόρησε. Ο Βαντίμ προσάρμοσε προκλητικά το βιβλίο στο μποέμ Παρίσι της δεκαετίας του 1950, όπου οι πρωταγωνιστές Ζαν Μορό και Ζεράρ Φίλιπ ερμηνεύουν ένα ελευθεριάζον ζευγάρι που επιδίδεται κυνικά σε παιχνίδια αποπλάνησης, ηδονής και εξουσίας. Το φιλμικό σύμπαν της ταινίας ήταν απόλυτα ταιριαστό για τον συμπρωταγωνιστή Μπορίς Βιάν, όχι μόνο για τον ερωτισμό αλλά και για την τζαζ μουσική του Τελόνιους Μονκ και άλλων τζαζ βιρτουόζων. Στον θρύλο της ταινίας συνέβαλε επίσης τόσο ο πρόωρος θάνατος του Φιλίπ όσο και του Βιάν. Ο Βιάν ολοκλήρωσε την τελευταία του σκηνή στην ταινία λίγες εβδομάδες πριν από τον τραγικά πρόωρο θάνατό του από καρδιακή προσβολή. Κατά ειρωνικό τρόπο, όταν ρωτάται αν μπορεί να βρει την έξοδο απαντά “από καρδιά”.

Ροζέ Βαντίμ

Ο γάλλος σκηνοθέτης Ροζέ Βαντίμ (1928-2000) έγινε γνωστός τη δεκαετία του 1950 με ταινίες τέχνης που έγιναν δημοφιλείς στο ευρύτερο κοινό λόγω της αισθησιακότητάς τους και των όμορφων γυναικών ηθοποιών που έπαιξαν σε αυτές. Σκηνοθέτησε, μεταξύ άλλων, τις διαδοχικές συζύγους του στις ταινίες, “Και ο Θεός Έπλασε Την Γυναίκα” (1956) με την Μπριζίτ Μπαρντό, “Βίτσιο Και Αρετή” (1963) με την Κατρίν Ντενέβ και “Μπαρμπαρέλα” (1968) με την Τζέιν Φόντα. Θεωρείται προπομπός της γαλλικής Νουβέλ-Βαγκ.

Παρακολουθήστε την ταινία online εδώ