Hταν όμορφος. Ταλαντούχος, έξυπνος και ευαίσθητος. Ακτιβιστής, οικολόγος και ιδρυτής του Φεστιβάλ Σάντανς, του μεγαλύτερου φεστιβάλ ανεξάρτητου σινεμά στον κόσμο. Ένας από τους λιγοστούς σταρ που τα συνδύαζε όλα.

Η απώλεια του αγαπημένου Ρόμπερτ Ρέντφορντ στα 89 του χρόνια είναι μεγάλη. Διότι μαζί του, χάνεται σιγά σιγά αυτή η ανεπανάληπτη γενιά των μεγάλων ηθοποιών παλαιάς κοπής του Χόλιγουντ η οποία έλαμψε σε εμβληματικές ταινίες που κάθε Ταινιοθήκη του κόσμου θέλει να παίζει ξανά και ξανά.

Ποια να πρωτοαναφέρουμε; "Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου", "Ο μεγάλος Γκάτσμπι", "Το κεντρί" (η μόνη του υποψηφιότητα για Oσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου), "Τα καλύτερά μας χρόνια", "Οι τρεις μέρες του Κόνδορα", "Πέρα από την Αφρική".

Ένα σινεμά ανήσυχο, βαθιά πολιτικοποιημένο και προοδευτικό -ακριβώς όπως και ο ίδιος και βέβαια οι δικές του ταινίες, όταν πέρασε πίσω από την κάμερα, ως σκηνοθέτης, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το φιλμ του "Συνηθισμένοι άνθρωποι" που θριάμβευσε χαρίζοντάς του το Όσκαρ Σκηνοθεσίας -το μοναδικό που κέρδισε...

Το 2002 τιμήθηκε με το χρυσό αγαλματίδιο για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο, και το 2013 πρωταγωνίστησε μόνος του, χωρίς τον παραμικρό διάλογο, στην ταινία επιβίωσης «Όλα χάθηκαν» - ήταν ο τελευταίος μεγάλος του ρόλος.

Αποχαιρετάμε το ξανθό αγόρι με το ανέμελο εφηβικό χαμόγελο, τον γοητευτικό άντρα, από τους ωραιότερους στην ιστορία του σινεμά, που γέμιζε εκτυφλωτικά το πλάνο, τον ηλικιωμένο σταρ που οι ρυτίδες του αυλάκωναν με ένα επιπλέον βάθος το εκφραστικό του πρόσωπο.

Αποχαιρετάμε το ήθος και το φως που εξέπεμπε. Ρόμπερτ Ρέντφορντ ήσουν όμορφος μέσα και έξω.