Στο άκουσμα ενός παιδικού τραγουδιού, ο μπαμπούλας Κουματί εμφανίζεται υπό τον ήχο κουδουνιών, αφήνοντας πίσω του τον πύρινο ήλιο που δύει μέσα από τα σύννεφα. Ο πονηρός μάγος Κουματί είναι ένας γητευτής που επιστρέφει στο ίδιο χωριό κάθε άνοιξη, για να πάρει παιδιά και να τα μεταμορφώσει σε ζώα. Σε αυτό το ποιητικό έργο, με αναφορές στη λαογραφία της περιοχής Μαλαγιαλάμ και στον βωβό κινηματογράφο, ο Αραβιντάν συνθέτει μυθολογία και ντοκιμαντέρ με έναν ταχυδακτυλουργικό και αλχημιστικό τρόπο. Ο μαγικός του ρεαλισμός προκύπτει από τα υπέροχα πλάνα που εφιστούν την προσοχή σε λεπτομέρειες και από απολαυστικά τεχνάσματα που θυμίζουν Ζορζ Μελιές.

Ο Γκοβιντάν Αραβιντάν (1935-1991), επίσης ζωγράφος, σκιτσογράφος και μουσικός, ήταν ένα αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής που πειραματίστηκε σε μεγάλο βαθμό με τα είδη, τα στιλ και τη γραμματική του κινηματογράφου. Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατό του, ένα σημείωμα της σύνταξης των Times of India, τον μνημόνευε ως ένα μεγάλο εικονοκλάστη που άλλαξε την πορεία του κινηματογράφου της Μαλαγιαλάμ, σημειώνοντας όμως επίσης ότι “είναι σαν ένας από τους διάσημους χαρακτήρες του, τον Εστχαπάν, για τον οποίο όλοι μιλούν αλλά κανένας δεν βλέπει. Τα αριστουργήματά του εξαφανίζονται σαν να μην είχαν υπάρξει”. (Τσεσίλια Τσεντσιαρέλι)